Olivia Segura da bu noktada aynı fikirde. KPMG Meksika'nın İnsan Sermayesi Danışmanlığı ve Yetenek Yönetimi ortağı, mali etkinin büyük ölçüde reformun yürürlüğe girme tarihine ve kademeli olarak mı yoksa bir anda mı uygulanacağına bağlı olacağını düşünüyor. “Tedbirin uyum süreci olmadan uygulanması durumunda birçok şirket likidite sıkıntısıyla ve hatta iflas riskiyle karşı karşıya kalabilir” yorumunu yaptı.
Manevra alanı
Eğer bu reform onaylanırsa, şirketlerin önündeki en büyük zorluklardan biri maliyetlerdeki bu artışın nasıl karşılanacağı olacak. İş hukuku uzmanı Jorge Sales Boyoli, iş adamının yalnızca iki seçeneği olduğu konusunda uyarıyor: ürün veya hizmetlerin fiyatını artırarak maliyeti tüketiciye yansıtmak veya kar marjlarını düşürmek.
“Çifte ikramiyenin münferit etkisi marjinal olsa da, şirketlerin hâlihazırda karşı karşıya olduğu işgücü reformlarına eklendiğinde operasyonel yükü artırabilir” diye belirtiyor.
Büyük şirketler muhtemelen bu maliyetleri karşılamaya daha hazırlıklı olacak, ancak KOBİ'ler sürdürülebilirliklerinin ve rekabet güçlerinin etkilendiğini görebilirler. Hernández, küçük ve orta ölçekli şirketlerin ayakta kalabilmek için personel sayısını azaltmak veya kayıt dışılığa başvurmak zorunda kalabileceğini öne sürüyor. Bu, sosyal güvenliğe katkıda bulunmayı bırakacak olan işçiler için ters etki yaratabilir ve bu durum hem kendileri hem de ülke ekonomisi açısından zararlı olabilir.
Artan işgücü maliyetlerinin etkisini azaltmak için Segura, şirketlerin mevcut operasyonlarında maliyetleri optimize etme ve gereksiz harcamaları ortadan kaldırma fırsatlarını belirlemelerini öneriyor. Bahsettiği seçeneklerden biri, çalışanları, iç süreçlerdeki iyileştirmelerin keşfedilmesine olanak tanıyan, ekiplerin belirli sorunlara yenilikçi çözümler bulmak için işbirliği yaptığı yoğun etkinlikler olan hackathonlar gibi inovasyon girişimlerine dahil etmektir. “Takım çalışması ve inovasyon, büyük bir mali yatırım gerektirmeden, daha azıyla daha fazlasını başarmak için gerekli olabilir” diyor.
Öte yandan Sales Boyoli, kanunların bu ödemeyi bölmeyi yasaklamaması nedeniyle şirketlerin yıl boyunca ay ay prim ödemesi ayırmaya başlayabileceklerini öne sürüyor. Bu önlem, maliyetlerdeki artışı ortadan kaldırmasa da şirketlerin finansal etkiyi daha yönetilebilir bir şekilde dağıtmasına yardımcı olabilir.
Yatırım üzerindeki etkiler
Tartışmanın bir diğer kilit noktası ise ikramiyedeki bu artışın şirketlerin yatırım kapasitesini nasıl etkileyeceği. Segura, bütçelenmemiş kaynakların daha büyük bir ikramiye ödemek için tahsis edilmesinin, özellikle halihazırda mali kısıtlamalarla karşı karşıya olan KOBİ'lerde yatırım kapasitesini sınırlayabileceği konusunda uyarıyor. “Birçok şirketin, işletme maliyetlerini ayarlayamaması durumunda yatırım projelerini ertelemek veya iptal etmek zorunda kalması muhtemeldir” diye belirtiyor.
Zorluklara rağmen, danışılan uzmanlar bu reformu şirketlerin çalışma şeklini yeniden düşünmek için bir fırsat olarak görüyor. Sales Boyoli, çelişkili bir şekilde, çifte ikramiyenin işçiler için olumlu bir teşvik olabileceğine, bunun da onların üretkenliğini ve sonuçta şirketin rekabet gücünü artırabileceğine dikkat çekiyor.
Ancak bu, şirketlerin değişimi verimli bir şekilde yönetme becerisine ve çalışanları yenilikçi çözüm arayışına dahil etme becerisine bağlı olacaktır.
Meksikalı şirketlerin rekabet gücü ve sürdürülebilirliği, büyük ölçüde, ürün ve hizmetlerinin kalitesinden ödün vermeden veya istihdam yaratmadan taviz vermeden, işgücü maliyetlerindeki bu artışla yüzleşme yeteneklerine bağlı olacaktır.
Manevra alanı
Eğer bu reform onaylanırsa, şirketlerin önündeki en büyük zorluklardan biri maliyetlerdeki bu artışın nasıl karşılanacağı olacak. İş hukuku uzmanı Jorge Sales Boyoli, iş adamının yalnızca iki seçeneği olduğu konusunda uyarıyor: ürün veya hizmetlerin fiyatını artırarak maliyeti tüketiciye yansıtmak veya kar marjlarını düşürmek.
“Çifte ikramiyenin münferit etkisi marjinal olsa da, şirketlerin hâlihazırda karşı karşıya olduğu işgücü reformlarına eklendiğinde operasyonel yükü artırabilir” diye belirtiyor.
Büyük şirketler muhtemelen bu maliyetleri karşılamaya daha hazırlıklı olacak, ancak KOBİ'ler sürdürülebilirliklerinin ve rekabet güçlerinin etkilendiğini görebilirler. Hernández, küçük ve orta ölçekli şirketlerin ayakta kalabilmek için personel sayısını azaltmak veya kayıt dışılığa başvurmak zorunda kalabileceğini öne sürüyor. Bu, sosyal güvenliğe katkıda bulunmayı bırakacak olan işçiler için ters etki yaratabilir ve bu durum hem kendileri hem de ülke ekonomisi açısından zararlı olabilir.
Artan işgücü maliyetlerinin etkisini azaltmak için Segura, şirketlerin mevcut operasyonlarında maliyetleri optimize etme ve gereksiz harcamaları ortadan kaldırma fırsatlarını belirlemelerini öneriyor. Bahsettiği seçeneklerden biri, çalışanları, iç süreçlerdeki iyileştirmelerin keşfedilmesine olanak tanıyan, ekiplerin belirli sorunlara yenilikçi çözümler bulmak için işbirliği yaptığı yoğun etkinlikler olan hackathonlar gibi inovasyon girişimlerine dahil etmektir. “Takım çalışması ve inovasyon, büyük bir mali yatırım gerektirmeden, daha azıyla daha fazlasını başarmak için gerekli olabilir” diyor.
Öte yandan Sales Boyoli, kanunların bu ödemeyi bölmeyi yasaklamaması nedeniyle şirketlerin yıl boyunca ay ay prim ödemesi ayırmaya başlayabileceklerini öne sürüyor. Bu önlem, maliyetlerdeki artışı ortadan kaldırmasa da şirketlerin finansal etkiyi daha yönetilebilir bir şekilde dağıtmasına yardımcı olabilir.
Yatırım üzerindeki etkiler
Tartışmanın bir diğer kilit noktası ise ikramiyedeki bu artışın şirketlerin yatırım kapasitesini nasıl etkileyeceği. Segura, bütçelenmemiş kaynakların daha büyük bir ikramiye ödemek için tahsis edilmesinin, özellikle halihazırda mali kısıtlamalarla karşı karşıya olan KOBİ'lerde yatırım kapasitesini sınırlayabileceği konusunda uyarıyor. “Birçok şirketin, işletme maliyetlerini ayarlayamaması durumunda yatırım projelerini ertelemek veya iptal etmek zorunda kalması muhtemeldir” diye belirtiyor.
Zorluklara rağmen, danışılan uzmanlar bu reformu şirketlerin çalışma şeklini yeniden düşünmek için bir fırsat olarak görüyor. Sales Boyoli, çelişkili bir şekilde, çifte ikramiyenin işçiler için olumlu bir teşvik olabileceğine, bunun da onların üretkenliğini ve sonuçta şirketin rekabet gücünü artırabileceğine dikkat çekiyor.
Ancak bu, şirketlerin değişimi verimli bir şekilde yönetme becerisine ve çalışanları yenilikçi çözüm arayışına dahil etme becerisine bağlı olacaktır.
Meksikalı şirketlerin rekabet gücü ve sürdürülebilirliği, büyük ölçüde, ürün ve hizmetlerinin kalitesinden ödün vermeden veya istihdam yaratmadan taviz vermeden, işgücü maliyetlerindeki bu artışla yüzleşme yeteneklerine bağlı olacaktır.