Ev
Sağlık
Yardım edin, gözden kaçırılmaya devam ediyorum! Bu hala normal mi?
Hipokondriak Parlaklık: Bir Noel partisinde, yazarımız hayatta sıklıkla gözden kaçırıldığını fark eder. Bir mantra kullanarak kendini bir fobiden kurtarır.
Hıristiyan Schwager
Gözlerinde cerrahi maske olan bir adam: Elbette, hemcinslerinizi bu şekilde görmezden geliyorsunuz.Imago/Bihllmayer
Yine oldu. Kendime teşhis koydum – athazagoraphobia. İşte böyle oldu: Şirketin Noel partisinden sonraki sabah, ofiste bana güzel bir akşamdan bahseden ve gerçekten orada olup olmadığımı soran bir meslektaşımla tanıştım. En az yarım saat yanında durmuş olmalıyım ama görünüşe göre beni fark etmemişti. Veya tanınmadı. Bunun nedeni FFP2 maskesi olamazdı. Ben giymiyordum, o takıyordu ve gözlerimin üzerine değil, ama yönetmeliklere göre ağzımın ve burnumun üzerine.
Çok fazla alkolün de görüş alanını bozması pek olası değildi. Her halükarda, seviye bu noktada çok yüksek olamazdı, çünkü biraz sonra veda ettim, saat onu biraz geçiyordu. Buna ek olarak, meslektaş, hiyerarşide sarhoşluğu bir numaralı koridor konuşması haline getirecek ve karşılığında doğal otoritesine ancak çok sınırlı bir ölçüde hizmet edecek bir seviyededir. Benim hatam olmalı, diye düşündüm ve birden bende bir şeylerin ters gittiğinden emin oldum. Sonunda, ilk kez değil, gözden kaçırıldığım hissine kapıldım.
Tek mantıklı şeyi yaptım ve bir arama motoruna “gözden kaçma korkusu” ifadesini girdim, ancak başlangıçta hayal kırıklığına uğradım. Bana endişe verici bir bulgu sunmak yerine, ilk ana sayfa bir fobinin ne olduğunu tüm ciddiyetle açıklamak istedi – göbek adı anksiyete bozukluğu olan ben! Ama “derbewegtemann.de” adlı bir siteden başka ne beklenebilir ki? Adı bu muydu? önemli değil
Bir hipnoz portalı semptomlara daha derinden girdi ve sonunda bana bir oldu bitti sundu: Kronik olarak önemsiz hissederdim ve bu nedenle haklı olarak athazagorafobiden muzdarip olurdum, bilinçaltıma bir bakışın şüphesiz bunu doğrulaması gerekir. Kulağa biraz küstahça da olsa çok ilginç bir kişilik bozukluğu gibi geldi. Bu nedenle, sunulan çevrimiçi seans veya Haber seansı veya adı her neyse, rezervasyon yaptırmamaya karar verdim.
Berliner Zeitung/Paulus Ponizak
hipokondriak parlaklık
Christian Schwager bir sağlık editörü ve burada iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazıyor.
Yanındaki sertifikalı bir Zen ustası bana daha fazla anlayış gösterdi. Fobimin yakında yeni şeyler deneyimlememi engelleyeceği gerçeğine beni nazikçe hazırladı. Bunu önlemek için bana bir mantra yapmamı tavsiye etti. “Ben sevimliyim,” demeliyim kendime. Bu terapi bir sonuç vermeseydi şu soru beni daha da ileriye götürürdü: “Kendim için ne yapabilirim?” Dürüst olmak gerekirse Zen Usta’dan bir cevap beklerdim ama vermedi.
Athazagorafobi yaygındır
Görünüşe göre, özellikle çok sayıda şarlatan kendilerini internette athazagorafobi konusunda ifade ediyor. Kendini keşfetme grupları için bir siteden öğrendiğime göre bu hiç de şaşırtıcı değil: Bu fobi, Avrupa’daki ilk on kaygı bozukluğu arasında yer alıyor! Bu durum şarlatanlara geniş bir faaliyet alanı açmakla kalmıyor, aynı zamanda aslında oldukça normal, hissettiğim kadar anormal olduğum yönündeki görüşümü de güçlendiriyordu.
Bu bana şunu hatırlattı: Bir meslektaşım Noel partisinde çekilen fotoğrafları etrafa gönderdi ve o, 40’tan fazla fotoğraf çekti. Hiçbirinde görünmüyorum. “Ben çok sevimliyim. ben sevecen…”
Sağlık
Yardım edin, gözden kaçırılmaya devam ediyorum! Bu hala normal mi?
Hipokondriak Parlaklık: Bir Noel partisinde, yazarımız hayatta sıklıkla gözden kaçırıldığını fark eder. Bir mantra kullanarak kendini bir fobiden kurtarır.
Hıristiyan Schwager
Gözlerinde cerrahi maske olan bir adam: Elbette, hemcinslerinizi bu şekilde görmezden geliyorsunuz.Imago/Bihllmayer
Yine oldu. Kendime teşhis koydum – athazagoraphobia. İşte böyle oldu: Şirketin Noel partisinden sonraki sabah, ofiste bana güzel bir akşamdan bahseden ve gerçekten orada olup olmadığımı soran bir meslektaşımla tanıştım. En az yarım saat yanında durmuş olmalıyım ama görünüşe göre beni fark etmemişti. Veya tanınmadı. Bunun nedeni FFP2 maskesi olamazdı. Ben giymiyordum, o takıyordu ve gözlerimin üzerine değil, ama yönetmeliklere göre ağzımın ve burnumun üzerine.
Çok fazla alkolün de görüş alanını bozması pek olası değildi. Her halükarda, seviye bu noktada çok yüksek olamazdı, çünkü biraz sonra veda ettim, saat onu biraz geçiyordu. Buna ek olarak, meslektaş, hiyerarşide sarhoşluğu bir numaralı koridor konuşması haline getirecek ve karşılığında doğal otoritesine ancak çok sınırlı bir ölçüde hizmet edecek bir seviyededir. Benim hatam olmalı, diye düşündüm ve birden bende bir şeylerin ters gittiğinden emin oldum. Sonunda, ilk kez değil, gözden kaçırıldığım hissine kapıldım.
Tek mantıklı şeyi yaptım ve bir arama motoruna “gözden kaçma korkusu” ifadesini girdim, ancak başlangıçta hayal kırıklığına uğradım. Bana endişe verici bir bulgu sunmak yerine, ilk ana sayfa bir fobinin ne olduğunu tüm ciddiyetle açıklamak istedi – göbek adı anksiyete bozukluğu olan ben! Ama “derbewegtemann.de” adlı bir siteden başka ne beklenebilir ki? Adı bu muydu? önemli değil
Bir hipnoz portalı semptomlara daha derinden girdi ve sonunda bana bir oldu bitti sundu: Kronik olarak önemsiz hissederdim ve bu nedenle haklı olarak athazagorafobiden muzdarip olurdum, bilinçaltıma bir bakışın şüphesiz bunu doğrulaması gerekir. Kulağa biraz küstahça da olsa çok ilginç bir kişilik bozukluğu gibi geldi. Bu nedenle, sunulan çevrimiçi seans veya Haber seansı veya adı her neyse, rezervasyon yaptırmamaya karar verdim.
Berliner Zeitung/Paulus Ponizak
hipokondriak parlaklık
Christian Schwager bir sağlık editörü ve burada iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazıyor.
Yanındaki sertifikalı bir Zen ustası bana daha fazla anlayış gösterdi. Fobimin yakında yeni şeyler deneyimlememi engelleyeceği gerçeğine beni nazikçe hazırladı. Bunu önlemek için bana bir mantra yapmamı tavsiye etti. “Ben sevimliyim,” demeliyim kendime. Bu terapi bir sonuç vermeseydi şu soru beni daha da ileriye götürürdü: “Kendim için ne yapabilirim?” Dürüst olmak gerekirse Zen Usta’dan bir cevap beklerdim ama vermedi.
Athazagorafobi yaygındır
Görünüşe göre, özellikle çok sayıda şarlatan kendilerini internette athazagorafobi konusunda ifade ediyor. Kendini keşfetme grupları için bir siteden öğrendiğime göre bu hiç de şaşırtıcı değil: Bu fobi, Avrupa’daki ilk on kaygı bozukluğu arasında yer alıyor! Bu durum şarlatanlara geniş bir faaliyet alanı açmakla kalmıyor, aynı zamanda aslında oldukça normal, hissettiğim kadar anormal olduğum yönündeki görüşümü de güçlendiriyordu.
Bu bana şunu hatırlattı: Bir meslektaşım Noel partisinde çekilen fotoğrafları etrafa gönderdi ve o, 40’tan fazla fotoğraf çekti. Hiçbirinde görünmüyorum. “Ben çok sevimliyim. ben sevecen…”